HÜCRE HAPSİ

 

60 yaşlarında olmasına rağmen 70’lik gibi görünen kadını evinde görmek zorunda kalmıştım. Altı aydır bir somyada sürekli yatıyor, yattığı yerde besleniyordu. Tuvalet ihtiyacını odada lazımlıkla karşılıyordu. Bunun sebebi başının dönmesiydi. Hiçbir doktora götürülememişti, çünkü bu odadan dışarı çıkacak gücü ve cesareti yoktu. Hiçbir tetkik yapılmamış olması ve ilerlemiş yaşı beni endişelendirmişti. Yaptığım fiziksel muayenede her şeyi sağlam gözüküyordu.

Oysa hastamız başını kaldırıp beline kadar doğrulunca, “Ay ay,” deyip çığlıklar atıyordu. “Başım dönüyor,” deyip geri yatıyordu. Üç aylık tedaviden sonra yavaş yavaş evinin içinde dolaşmaya başladı. O yattığı süre içinde kızı epey değişiklik yapmıştı. Şaşırarak dışarı baktı, yapraklar yeşermişti. Sonbaharda yattığı yerinden ilkbaharda kalkabilmişti. Yavaş yavaş evinin bahçesini dolaşması aylarımızı aldı. Sokağına çıkıp caddelerde dolaşabilmesi, minibüslerle otobüslerle dolaşabilmesi yine aylarımı aldı. İlk tanıştığımızdan yaklaşık on ay sonra bahçesinde bir yemek sofrası hazırlamıştı sadece benim için. Devamlı bakıcısı durumunda kalmış kızını nişanlamış, evi düzgün, morali yerinde, bahçe bakımlıydı. Ve beni davet etmek için evine iki duraklık mesafede olan muayenehaneme tek başına gelmişti. Davete, İcabet etmek şarttı.

 

Psikiyatri Uzmanı Dr. Zeynep Pınar

Moral Psikiyatri Kliniği